Babyfoto uit ca. 1930

Een prachtige familiefoto uit ca. 1930. De baby is mijn schoonvader Arie van der Stelt. Inmiddels is hij 80 jaar. Het meisje is zijn zus Nely.

Twee bijzondere vrouwen: onze moeders (deel 1)

Hierbij foto's van twee bijzondere en lieve vrouwen: mijn moeder en schoonmoeder. De foto's zijn uit de jaren 40 (van mijn moeder) en jaren 50 (van mijn schoonmoeder).

Mijn moeder (Marie Dieleman) is geboren op 18 juni 1920 en mijn schoonmoeder (Janny van Beek) op 18 juni 1930. Beiden op dezelfde dag jarig met precies 10 jaar verschil. Helaas is mijn schoonmoeder 2 jaar geleden overleden. Mijn moeder hoopt dit jaar haar 90e verjaardag te vieren. In hun leven hebben ze best veel overeenkomsten behalve hun gezamenlijke verjaardag. Zo hebben ze bijvoorbeeld allebei 6 kinderen gekregen.

Ik had al eerder foto's van mijn moeder van vroeger op mijn weblog geplaatst en het viel mijn schoonvader op dat deze foto's zo aan zijn vrouw Janny deden denken. Ik ben eens gaan zoeken in de foto's en inderdaad op sommige zie je inderdaad gelijkenis. Foto's die enige overeenkomsten (qua uiterlijk danwel qua pose) vertonen heb ik op speelse wijze in een scraplayout verwerkt. Mijn vader was amateurfotograaf, en heeft in zijn leven heel veel foto's gemaakt. Van mijn moeder uit hun verkeringstijd zijn er heel veel. Gelukkig zijn er ook veel foto's van mijn schoonmoeder uit de verkeringstijd en prille huwelijksjaren. Het is helaas niet gelukt de foto's altijd even scherp te krijgen. Vroeger had je hele kleine fotootjes en daardoor is de resolutie moeilijk aan te passen als je grotere foto's wilt hebben.

Twee bijzondere vrouwen: onze moeders (deel 2)

Beide moeders moesten wel eens voor hun geliefden (onze vaders) poseren......
Nou heb ik toch wel medelijden met mijn schoonmoeder die hier toch maar vrolijk in haar jurk staat te poseren in de sneeuw, want waarschijnlijk is het ijskoud!

Twee bijzondere vrouwen: onze moeders (deel 3)

Voor mijn moeder was het "voertuig" in de jaren 40 de fiets. Ze woonde op het Zeeuwse platteland en daar reden geen bussen. Wel tussen de dorpen, maar daar woonde ze nog een eind vandaan. En van een auto was al helemaal geen sprake, zeker niet in de oorlogsjaren of de jaren er vlak na. Het huisje was je links van haar ziet, is haar ouderlijk huis.

In de jaren 50 was het gebruikelijker om een auto te hebben. Pa en ma Van der Stelt hadden toen deze auto, waarbij mijn schoonmoeder poseert.

Twee bijzondere vrouwen: onze moeders (deel 4)

Mijn moeder met mij op haar arm en mijn schoonmoeder met kleine Henk voor de auto.

En haar jongste dochter

zal ooit trouwen met haar oudste zoon!

Eindelijk weer eens het ijs op!!!

Ik vind schaatsen op natuurijs geweldig!! Vorig jaar januari kreeg ik al de kriebels om weer eens te schaatsen. Had alleen geen schaatsen. Daarnaast had ik zeker ook al ca. in geen 25 jaar meer geschaatst. Toch in december schaatsen gekocht in de hoop dat er toch eens ijs zou komen. En ja hoor meteen in januari was het al zover. Zou ik het nog kunnen? Zou ik het nog durven? De eerste keer in Houten op de locale ijsbaan. Eerst wat stuntelen maar uiteindelijk kwam ik toch vooruit. Bij lange na geen Irene Wüst natuurlijk, maar ik was heel trots op mijzelf! Gelukkig ben ik gewend te skaten en dat heeft toch wel geholpen.

Ik was de eerste week van januari nog vrij en kon overal naar toe om te schaatsen. Op een prachtige dag naar het Henschotermeer in Woudenberg geweest. Het is daar geweldig schaatsen. Het is daar zo groot, en het was best druk, maar je had alle ruimte. Het ijs werd gelukkig geveegd en zodoende waren de mankementen als scheuren en bobbels (waar ik zo bang voor ben) goed te zien en was ik voldoende zelfverzekerd om daar een aantal baantjes te schaatsen. Het weer was prachtig en het was echt genieten!

Enkele dagen later op de zondag lag er weer meer sneeuw. Het weer was guur, veel wind en somber. Toch wilde ik nog een keer gaan schaatsen, hier in Houten. In Houten Zuid is veel water en het was er ook heel gezellig. Op een stukje lag wat sneeuw en daardoor waren de bobbels niet zichtbaar. En toen was het uit met het sprookje: ik struikelde over een bobbel en kwam met beide knieën op het harde ijs terecht! Met handen (polsen!) in de sneeuw, dus die klap kwam niet hard aan. Ik hield dat stuk ijs voor wat het was en ben vervolgens naar een beter stuk elders gegaan. Daar weer schaatsen ondergebonden, want ik moest verder: meteen weer schaatsen anders zou ik misschien weer angst krijgen. 25 jaar geleden was ik in een scheur gereden en gevallen en durfde toen het ijs niet meer op! Ik heb de angst gelukkig meteen overwonnen. Toen ik thuis kwam een dikke bult op mijn rechterknie en een dag later op beide knieën een bloeduitstorting met een doorsnee van 10 cm. Ach, niemand die het zag, en na twee dagen spierpijn liep ik weer als een kieviet. Echter toch maar niet meer geschaatst die week!

A Snow Day

Landgoed Rhijnauwen, Utrecht. Ook weer zo'n mysterieuze sneeuwfoto. Volop aan het sneeuwen, en doodstil om me heen. Prachtig!

The Magic of Winter

Dit is ook weer op Landgoed Rhijnauwen. Dit was op zondag 20 december. Het sneeuwde enorm. 's Middags was er geen doorkomen meer aan, en ik was ook blij toen ik weer thuis was. Maar het was wel een machtig mooi en vooral mysterieus gezicht!

En nog een keertje Winter Wonderland

Deze prachtige foto is genomen op Landgoed Rhijnauwen bij Utrecht. Een stralende zonnige dag, waardoor de sneeuw heel mooi uitkomt!

Winter Wonderland

Wat was de sneeuw in december toch weer mooi! Ik trek er dan graag op uit met mijn camera!

Sinds jaren niet meer zoveel sneeuw gehad. Prachtig. Deze foto is trouwens bij Huize Doorn (waar de Duitse keizer na WO I heeft gewoond) gemaakt.

Winter in Nederland

Dit roodborstje liet zich goed fotograferen. Alsof ie graag model wilde staan.

Dit was in de eerste sneeuwweek medio december op het Landgoed Rhijnauwen, net onder Utrecht.

Londen, december 2009

Net voor de kerst zijn we "even" naar Londen geweest.
De zondag voor kerst sneeuwde het enorm, er was zelfs een
weeralarm afgegeven. De volgende ochtend om 7 uur
moesten we in Oostende zijn. Toch gegaan midden in de
nacht. Was niet prettig rijden maar met 1,5 uur vertraging
kwamen we toch in Oostende aan. In Engeland lag er geen
sneeuw. We hadden een hotel in Croydon, een voorstad van
Londen. Vandaar was het 16 km met de trein. We waren
om een uur of 2 in het hotel, en toen naar het station. Het regende, niets ongewoons voor Engeland..... Op Victoria Station was het niet ver lopen naar de Westminster Abbey, The Big Ben en The Houses op Parliament. Maar het regende bij aankomst nog harder! En wat was het donker buiten! Het leek wel avond. Henk had het steenkoud omdat het zo nat was. We gingen maar een warme bak koffie drinken bij Starbucks. Dat smaakte enorm goed.

Toen we bij de Abbey aankwamen, sneeuwde het, en niet zo'n klein beetje ook. En het bleef liggen. We hebben een rondje om de kerk gelopen en toen toch maar besloten als de wiedeweerga terug te keren naar het hotel. Want het treinverkeer zou zeker hinder ondervinden. Op het station was het al een chaos, maar onze trein reed gelukkig nog. In Croydon lag inmiddels ook een dik pak. De bus halen was geen optie, het verkeer zat muurvast. We hebben ergens lekker gegeten en toen lopend (3 kwartier) door de bagger naar het hotel. Op de tv zagen we dat heel Engeland plat lag.

De volgende dag viel reuze mee. De treinen rondom Londen reden weer en de sneeuw was al grotendeels verdwenen. Overdag werd het schitterend weer, en zo hebben we toch nog wel het een en ander kunnen doen en zien! De volgende dag weer richting boot, en toen was het best glad. We zijn nog even in Canterbury geweest. Daar lag geen sneeuw, maar regende het! En zo vertrokken we uiteindelijk met regen om weer naar de sneeuw in Nederland terug te keren!

Deze foto was 's middags rond 15.30 uur. Het sneeuwde volop en zie eens hoe donker het is!

High Tea op 27 november 2009

High Tea in Haarlem op 27 november 2009 met mijn zussen Nono, Debora, Marjo en Mara en moeder in Haarlem. Dit nog in het kader van mijn 50e verjaardag. Het was heel veel wat we kregen maar wel erg lekker! We konden daarna geen pap meer zeggen.

Verjaardag: 50 jaar!

Samen met Henk

Samen met mijn moeder

Ik vond het wel heel speciaal dat mijn vijftigste verjaardag op een zondag viel. Ik ben namelijk ook op een zondag geboren. De zon scheen de hele dag en dat was 50 jaar geleden ook zo. Wel speciaal want de dag ervoor en ook vandaag was het weer somber en regenachtig.

Ik ben 's middags rond half 3 geboren en op dat moment - toen de 50 echt een feit was - begon de hele kamer te zingen! Heel leuk!

Veel foto's gemaakt op mijn verjaardag en wil hiervan toch ook weer een boekje gaan maken. Hoe en wat weet ik nog niet. Ik ga ook nog een keer high-tea'en met mijn zussen en moeder eind van de maand, en wil dit alles in een leuk boekje verwerken als herinnering.

8 november: SARAH!!!

8 november (gisteren) was het zover........50 jaar geworden.
Ik voel me nog helemaal geen 50 en gelukkig word ik vaak voor jonger aangezien.....maar zucht... het is en blijft een feit dat het toch 50 is. Goed gevierd gisteren en het was heel gezellig! Veel gekregen en allemaal hele leuke dingen, maar het leukste cadeau is toch wel deze Sarah! Gekregen van onze vrienden Martin en Toos. Een soort van krentenbrood maar dan met heel veel spijs erin en bedekt met marsepein. Wel zo'n 100.000 calorieën. En de houdbaarheidsdatum is maar een paar dagen...... Mijn voeten zitten inmiddels in mijn maag, en ik moet zeggen: ik ben heel erg lekker, haha. En over een week 5 kg zwaarder........;-(
Maar goed, je wordt maar 1x 50! Deze Sarah laten wij ons goed smaken!

En nu weten we waar de mosterd gehaald wordt. Maar ach, dat wist ik immers allang, haha, gewoon bij de Appie!